Artık resmen sonbahar geldi, havalar biraz da olsa serinledi, yağmurlar başladı ve biz nihayet yaz koşturmacasından yerleşik düzene geçtik. Tüm yaz seni ordan oraya sürükledik, ona rağmen hiç sesini çıkarmadın. Hep uyumlu davrandın kızım, teşekkür ederiz. 

Bu ay senin ek gıda serüvenin tüm hızıyla başladı. Tadımlar bitti, öğünler geldi. Tadımlarda gösterdiğin istekli yeme durumunu öğünlere geçtiğimizde pek göstermedin başlarda. Yoğurdu bile zar zor yediriyordum. Sebzelere burun kıvırıyordun. En iştahlı yediğin şey meyveydi. Bu durum biraz şevkimi kırdı önce, dedim işte yemek yemeyi sevmeyecek bi çocuk geliyor. Ama o kadar çabuk karar vermemek biraz sabırlı davranmak gerekiyormuş. Günler geçtikçe yeni tatlara daha iyi tepkiler vermeye başladın. Yoğurdu yeniden iştahla yiyorsun mesela :)

Her yemek sonrası iyi bi temizlenmeye ihtiyacın oluyor, çünkü ağzına verdiğimiz her şeye elinle dokunuyorsun sonra elini yüzüne, saçına, her yere sürüyorsun. Ben bu hallerinin tadını çıkarıyorum, etraf batmış umrumda olmuyor. 

Yani bu ay sana bi şeyler yedirmeye çalışırken daha bi hızlı geçti gibi oldu. 

Bu ay öğrendiğin şeylerle bizi çok eğlendiriyorsun. Ellerinle sürekli bi yerlere vuruyorsun. Avcumuzu açık "çap çap" diyince, hemen vurmaya başlıyorsun ve bunu yaparken çok eğleniyorsun :) Elimizi tokalaşır gibi uzatıp "merhaba" dediğimizde sen de elini uzatıyorsun sanki tokalaşır gibi. Çok tatlısın. 

Eğer masa başında kucağımızda oturuyorsan sürekli masadaki şeylere saldırmak istiyorsun. Masa örtüsü varsa çekiştiriyorsun. Dokunabildiğin tabakları tutup çekiyorsun. O yüzden artık masada senin önünden her şeyi uzaklaştırıyoruz.

Meraklı halin gün geçtikçe artıyor. Her yeni girdiğin ortamı tüm ayrıntılarıyla inceliyorsun. İncelemen bitmedikçe bizim suratımıza bile bakmıyorsun :)

Sıkıştırılarak sevilmeye hala bayılıyorsun, hep bi gülücükler bi şeyler :) 

Artık tamamen desteksiz oturabiliyorsun. Otururken ayaklarına kadar eğilip sonra tekrar kalkabiliyorsun. Ellerinle sağa sola destek verip dengeni sağlıyorsun.

Emeklemen için her türlü yardımı sunuyorum sana ama senin emeklemekte hiç gözün yok. Bi adım atıp, sonra yuvarlanarak ulaşmak istediğin her şeye ulaşıyorsun. Sanırım emeklemeyeceksin, çünkü yuvarlanmak daha kolay geliyor sana :) Artık yerdeki yorgan sana yetmiyor, sürekli kendini onun sınırları dışına atıyorsun. Koltukların, sehpanın altına giriyorsun. Ev eşyaları senin için tehlike arz etmeye başladı anlayacağın :)

Yavaştan ayaklarının üstüne basmaya başladın. Koltuğun kenarından falan tutturup ayakta tutmaya çalışıyorum seni. Şimdilik kendi kendine ayağa kalkma girişimin olmuyor :)

Seni uyuttuktan sonra asla ilk halinle bulamıyorum yatakta. O kadar garip şekillerde uyuyorsun ki bazen o rahatsız pozisyonlarda nasıl hala uyumaya devam edebildiğine şaşırıyorum. Bir de yatağını boyuna değil enine kullanmak da favorilerin arasında :D O kadar hareketli uyuduğun için üstüne hiç bi şey örtemiyorum. Çünkü yüzünü kapatıp nefessiz kalmandan korkuyorum. Üstün açık uyumaya iyice alıştın yani :)

Belli bi uykuya dalma şeklin hala yok. Çoğunlukla memede, bazen göğsümde yatarak bazen de pışpışla uyuyorsun. Kendi kendine uyumayı elbet bi gün öğreneceksin. Sabırla bekliyorum.

Hala çıkan bi dişin yok kızım. Sanırım baban ve benim gibi geç çıkaracaksın sen de dişlerini. Diş yok ortada evet ama her bulduğun şeyle dişlerini tam gaz kaşımaya devam ediyorsun. Artık oyuncaklarını ağzınla değil de elinle oynamaya başlasan iyi olacak :D

6. ay aşılarını olduğun gün ateşlendin ve bu ateş iki gün sürdü. O iki gün çok huysuz, huzursuz, ağlak, uykulu ve uykucuydun. İki gün sonunda ateşin düştüğünde çok mutlu oldum. 

07.09.16 - İlk kez salıncağa bindin. Biraz korktun gibi. Ama sonraki seferlerde alıştın.

09.09.16 - İlk kez üç kişilik uçak yolculuğumuzu yaptık. Ama bu senin toplamda 4. uçak yolculuğundu.

18.09.16 - İlk kez yataktan düştün. Çok korktum annecim :(