Doktorun cinsiyeti söylediği anı, annelik duygusu ve olgusunu hissetmeye tam olarak başladığım zaman olarak kayıtlara geçiriyorum. 2 gündür duygularım daha yoğun, sorumluluğum daha büyük sanki.

Halbuki doktora gittiğimizde "kız" sözcüğünü duymayı hiç beklemiyordum. Hem 1 ay önce "bi çıkıntı"dan bahsetmişti doktor, hem de sanki etrafımdaki bir kaç kişi dışında herkes oğlum olsun istiyor gibiydi. Hatta doktorla aramızda şöyle bi diyalog geçti:

D: Hmmm, geçen sefer bi çıkıntı var demiştik, ama o çıkıntı yok gibi şimdi.

P: Nası yani, nası yok?

D: Yani işte kız gibi. Hatta bakalım daha yakından. Hı-hı evet, kız.

P: Emin misiniz doktor bey, bi daha bakın.

D: Evet evet kesin, bakın işte şu şöyle bu böyle. Kız yani.

P: Yaaaa, nası yani kızım mı olacak <3 (Aybo ile bakışmalar, Aybo'nun sırıtış, benim sırıtış, sonra benim hafif göz dolmalarım <3 )

Her şeyin de yolunda olduğunu söyledi doktor. Mutlu mesut ayrıldık yanından. Tüm gün de ağız kulaklarda gezdik :)

Önümüzdeki iki hafta içinde hareketlerini hissedebilirmişiz. Gerçi ben son iki haftadır özellikle evde sürekli eli karnında gezen bi tipim. Hatta ara ara göbeği dürtüklüyorum geri karşılık versin diye :)

Kilo olarak +4 civarında geziniyorum. Kız çocuğunun şu an sadece 100 gr. olduğunu düşünürsek hay maşallah bana!

Bu aralar ev arama derdi içindeyiz. Şu anki evimiz iki kişi için mükemmeldi ama üçüncü bir kişiyi kaldıracak gibi değil. O yüzden en acilinden ve içimize sineninden bir ev rica ediyorum.