Günlerdir üzerimizdeki uğursuzluklarla uğraşıp duruyoruz. Önce kahrolasıca teröre kurban giden gencecik askerlerimiz, ardından istanbul'da olan trafik kazası ve son olarak van'daki acı ama çok acı deprem...

Ben böyle zamanlarda pek bir şey söyleyemem, yazamam. İçimdeki duygularımı dışa vuramam. Ama bu demek değil ki kalbimde ve aklımda fırtınalar kopmuyor. Günlük işlere dalıp gitsem de bazen kalakalıyorum öylece. Düşünüyorum, üzülüyorum, sövüyorum, lanet ediyorum...

Televizyona, gazeteye bakamıyorum 3 gündür. Yüreğim kaldırmıyor, gözlerim doluveriyor hemen. Yatağıma yatınca vicdan azabı çekiyorum, yorganı kafama çekip düşünmemeye çalışıyorum ama olmuyor.

Bunları niye yazdım onu da pek bilmiyorum aslında şu anda. Bazen konuşarak değil de yazarak içini dökmek daha iyi olduğu için mi??? Hem zaten yeterince dökebildim mi ki içimi??