İstanbul(Pazar)

Pazar, Kasım 01, 2009 Unknown 0 Comments

Gelelim pazar günkü yaptıklarımıza. Sabah mükellef bir kahvaltıdan sonra kendimizi yine sokaklara attık.

İlk durak Bebek'ti. Orda meğer çok meşhur bi wafflecı varmış: Abbas (babamın kulakları çınlasın :D) Yer misiniz dedi Begüm, ben de deli misin ya sorman hata dedim :) 3546545342521787 tanesini ard arda yiyebilecek kadar çok seviyorum arkadaş ben bu meredi. Tabi hemen gittik, aldık leziz wafflelarımızı. O kadar açgözlü ve bencilim ki waffle konusunda, Aybo'nun bir tanesini paylaşma teklifini anında reddettim!!! Veeee koca bir tanesini afiyetle mideye indirdim, ohhhhh.

Bu kadar koloriyi alınca bari şöyle sahil boyu yürüyelim dedik. Yürürken ne göreyim Boğaziçi'nin kampüsü. Oha be arkadaş, ne biçim yere kurulmuş üniversite öyle. İsminin hakkını fazlasıyla veriyo valla. Kıskançlık krizim tuttu ve orda okuyanlara içimden "Şanslı köpekler!!!" diye de saydırmadım değil. Tabi dağın başında geçince tüm üniversite hayatım, böyle şeylere gıcık oluyorum zaman zaman :D

(Hayır farkında mısınız ama hala yiyoruz, hehe)
E madem tatlı yedik, üstüne kahve içmeden olmaz. Şu yukarıdaki güzel manzaraya nazır Nero Cafe'de, takıldık biraz. Hem dinlenmiş de olduk, iyi oldu.

E madem öyle Ortaköy'e de uğramadan kapatmayalım İstanbul gezimizi dedik ve hoooop kendimizi orda buluverdik. Şarap içelim dedi Begüm, biz de hiç kırar mıyız onu :) House Cafe adındaki cafe zincirinin Ortaköy ayağında bir yer kaptık kendimize ve şu güzel fotoyla bir İstanbul macerasının daha sonuna geldik.


Ama İstanbul ile ilgili söylemeden de geçemeyeceğim bir kaç şey var, içimde patlamasın. Ben bir kez daha bu şehirde yaşamaya mecbur kalmamak için bol bol dua ettim. Yok yani bir yerden bir yere gitmek, eğer yürüyerek yapmıyorsanız bu işi, gerçekten işkence. O ne trafik, o ne kalabalık. Hoş cumartesi akşam yürüyerek bile zor yaptım ya o işi. Alt tarafı Taksim meydandan GS lisesine gitmek istemiştim. Ama o yol uzadıkça uzadı. Bi ara çıldıracak gibi oldum. İnsanlar üstüme üstüme geliyolarmış gibiydi. Çok çaresiz hissettim ya. O an dedim, yok yok olmaz burda. Gel, gez, git. Bu kadarı yeter sana pın.

Canım İzmir'im ya, seni hiç bi yere değişmem. Bunu böyle bil ve sakın üzülme olur mu seni terkederim falan diye :)