Senelerdir görmediğin bir dostu gördüğünde sanki araya o yıllar hiç girmemiş gibi sohbet edebilmek, gülmek, yeni yaşamları anlatmak - anlamak meğer hiç de zor değilmiş. Bilakis gayet de kolaymış ve çok keyifli bir şeymiş.

Gülcancığımla buluştuk dün. Lisede sadece 1.5 yıl kadar bir mazimiz olsa da çok sağlam bir bağ kurmuş olmalıyız ki, yıllar önceki sıcaklığı yine hissettim. Tabi 5 yıl boyunca aynı şehirde olup birbirimizden zerre kadar haberimizin olmayışı tam bir rezillik olsa da çok keyifli vakit geçirdik. Ha bu arada aynı şehri geçtim, aynı kampüsteymişiz ve hatta ortak arkadaşlarımız bile varmış. Hehe, sanırım rezillik düzeyi gittikçe artıyo :))

Ama tabi lisede aramızda 1 sınıf olması ve cep telefonu, msn vb. gibi iletişim araçlarının yaygın olmaması nedeniyle kaybetmiştik birbirimizi. Ama feysbuk sağolsun(!) bizi buldurdu birbirimize :D Tamam tamam hadi itiraf ettim, bazen işe yarıyor şu meret!!

Yaaaaa, görüyo musun sen şu işi. Kim bilir daha kimlerle bu kadar yakın oldum ama haberim bile olmadı...