Bugün kesin karar verdim. Toplu taşıma araçları için gayet tehlike arz ediyorum. Hangisine binsem bi olay!! Ya kavga çıkar, ya kaza olur falan filan..
Bugünün olayı otobüsün ön camından fırlamama ramak kalmasıdır(yine!!!). Geçen yıl da yaşamıştım çok benzer bi şey. 2 sn geç tutsam koltuk demirini, otobüzün ön camına kafayı ya gömerdim, ya fırlar giderdim camdan!!
Bugün en taze halimle kalktım, mis gibi kahvaltımı evde!!!! yaptım. Çıktım bi güzel. Hava çok güzeldi, göztepe'ye ineyim de ordan bineyim otobüse, hem yürürüm de dedim. Bindim. 3. durağa yaklaşırkenki ışıklarda şofüör amca öyle bi fren yaptı ki, otobüstekilerin hepsi öne doğru savruldu. Hayır malın bi tanesi yeşil ışıkta bekliyodu. E virajdan da dönünce birden göremedi arabayı, frene asıldı. Ama yeterli gelmedi tabi, arka tampondan vurduk arabaya. An an izledim yani kazayı. Benim camdan fırlayacağımı düşündürten olay da şudur ki, amca frene asılmadan 3-5 sn önce ellerimi bırakmış saçımı düzeltiyordum. Çok lazım ya saç bana. Ama şükür ki tutunduktan sonra aksiyona geçtiğimiz için öne doğru(daha ne ön olacaksa en öndeydim zaten) savruldum.
Hep böyle 3-5 saniyelerle kurtuluyorum kafayı gözü yarmaktan. Şans diyeceğim artık ben buna yani, böyle devam eder umarım. Hayır pisi pisine ölcem yoksa yani....