Yani yıllar böyle akıp giderken, bazen dur diyesi geliyor insanın. Ne ara 24 oldum beeeee :'(
Dünün en büyük olayı anniş, babiş ve kardiş'in beni aramayıp, benim onları arayarak doğumgünümü hatırlatmam oldu. Yüzsüzlük gibi gözükse de benimkisi, değil işte, değil :) Yoğun bi günmüş onlar için dün. Hastane işleri fln varmış. Enver'in dikişleri aldırmışlar gibi gibi. Neyse dedim İzmir'e gelin, affedeyim :) E kabul ettiler doğal olarak, özledim be ya. Gelsinler zaten artık. Benim gidebildiğim yok zaten, onlar gelsin!!
Sonra efenime söyleyim, akşam şüko hanımlar mesaj attılar bana. Ben geç çıkacağım, heberin ola diye. aybo beylerin de sunum hazırlaması gerekiyordu, o da geç gelirim dedi. E iyi dedim napalım. Ben de çıktım işten sallana sallana gittim eve. Tabi giderken kafamda şunlar var. "Eve gideyim. Şöle bi sıcak çorba yapayım. Yanına da bi sebze yemeği. Şüko da gelir, yemeğimizi yeriz. Sonra da pastamızı keser yeriz." Bu düşüncelerle evin kapısını açtım, salondan sarı bir ışık geliyo. Dedim lan tüh dün gece yatarken ışığı kapamayı unutmuşuz, tüm gün açık kalmış. Sora odama giderken kafayı bi çevirdim, masanın üstünde bi pasta, üstünde de mum. Meğer sarı ışık mumdan gelirmiş. Ben şok tabi. Sora bi baktım herkes koltukların üstüne önüne pısmış beni bekliyo :) Meğer 35 dkdır beni beklerlermiş, ha geldi ha gelecek diye. Orda bi koptuk hep heraber zaten. şüko, seko, aybo, emi ve kürşat vardı. beni yemek işi suya düştü tabi. Pizzalarımızı söyledik, yemeği yedik. Sonra da pastamı kesip afiyetle mideye indirdik.
Geçen yıl da güzel sürprizdi, bu yıl da. Hayır ben mi çok safım da anlamıyorum bilmiyorum yani :)

24 yaşmış, pehhh....